Στα όρια του Δήμου Στυρέων με το Δήμο Μαρμαρίου, είναι ένας μικρός παραλιακός οικισμός με μια ιδιαίτερα όμορφη παραλία. Το Νημπορειό. Η ονομασία προέρχεται από την συγχώνευση των λέξεων νέο και εμπορείο.
Το Νημποριό αποτελεί έναν σχετικά μικρό κόλπο και οικισμό στη Νότια Εύβοια, ανάμεσα στα Στύρα και το Μαρμάρι, απέναντι από το Μαραθώνα. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης ανήκει στο Δήμο Καρύστου. Κατά την Απογραφή του 2011 αριθμούσε 50 κατοίκους. Περιβάλλεται από λόφους και στην περιοχή βρίσκονται χαράδρες. Στα βόρεια υπάρχει μη ενεργό λατομείο και επίσης στην περιοχή βρίσκονται εξωκλήσια, όπως του Προφήτη Ηλία, του Αγίου Προκόπη και του Αγίου Ιωάννη. Η ονομασία του Νημποριού έχει να κάνει με το γεγονός ότι χρησιμοποιούνταν σαν επίνειο των ορεινών οικισμών της ευρύτερης περιοχής (Νέο εμπόριο δηλαδή ή λιμάνι για τους Βυζαντινούς).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι επισκέπτες του Νημποριού άρχισαν να ενδιαφέρονται για την βελτίωση των συνθηκών διαμονής τους. Τα πρώτα σπίτια χτίστηκαν σχεδόν πρόχειρα, με αφάνταστες προσπάθειες και σοβαρές ελλείψεις. Στη δεκαετία του 80′ και ιδιαίτερα του 90′ η οικοδόμηση έγινε πιο έκδηλη, αλλά και οι ελλείψεις σε βασική υποδομή το ίδιο. Προσωρινές και αναγκαίες λύσεις ήταν, για παράδειγμα, οι γεννήτριες, οι λάμπες αερίου και πετρελαίου και οι επιφανειακοί σωλήνες που έφερναν νερό στα σπίτια από τις πηγές των λόφων. Ο κεντρικός δρόμος πάντα δύσβατος και οι εσωτερικοί υποτυπώδεις, συντηρούμενοι από τους Οικιστές. Τότε εκδηλώθηκε έντονη δραστηριότητα από τον Πολιτιστικό – Εξωραϊστικό Σύλλογο που είχε ήδη δημιουργηθεί. Ο Σύλλογος με απίστευτες προσπάθειες και με την οικονομική συνδρομή των μελών του – οικιστών, έβαλε τις βάσεις και πέτυχε τη σύνδεση του Νημποριού με τα δίκτυα της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, έκανε γεώτρηση και δημιούργησε το υπάρχον τοπικό δίκτυο ύδρευσης, που σήμερα διαχειρίζεται ο Δήμος Στυραίων, έκανε βελτιώσεις στον κεντρικό κυρίως δρόμο, σε συνεργασία με το Δήμο και φρόντισε για την συστηματική αποκομιδή των απορριμμάτων.
Η φυσική ομορφιά του Νημποριού, ο «αμόλυντος» από τον σύγχρονο πολιτισμό χαρακτήρας του, η καθαρή θάλασσα, η γαλήνη και η ηρεμία του, τράβηξαν το ενδιαφέρον φυσιολατρών από τη Αθήνα, που το επισκέπτονταν όλο και πιο συχνά από τα τέλη της δεκαετίας του 50′ και τις αρχές του 60′. Η ζωή για αυτούς ήταν απλή και απολαυστική: ύπνος σε υπνόσακο ή σε σκηνή, φαγητό και κρασί ντόπιας παραγωγής, χωρίς δυνατότητα επιλογής, ουζάκι δίπλα στο κύμα, με μεζέ χταπόδι ή τηγανισμένες μπάμιες. Νερό από το πηγάδι και ας ήταν γλυφό όταν το έπινες ή πολύ παγωμένο στο βραδινό ντους. Κολύμπι, ψάρεμα και γλέντι, χωρίς ραδιόφωνο και CD, με τραγούδια και γέλια, όλοι μαζί μια παρέα. Υπήρχαν και οι «επίσημες» γιορτές, τα μικρά πανηγύρια του Προφήτη Ηλία και του Αϊ Γιάννη, οπότε έρχονταν και κάτοικοι των γύρω χωριών με τα φαγητά τους.
Η μεγάλη σχετικά αύξηση του αριθμού των Οικιστών και κυρίως των παιδιών, βασικά τους δύο θερινούς μήνες, οδήγησε το Σύλλογο να αναπτύξει και αξιόλογη πολιτιστική δράση. Όλα ξεκίνησαν με τη διδασκαλία στο προαύλιο του Προφήτη Ηλία των παραδοσιακών και σύγχρονων ελληνικών χορών, που έδωσαν ζωντάνια στην περιοχή. Οργανώθηκε έκθεση λαϊκής τέχνης και φωτογραφίας, τα παιδιά διδάχτηκαν από εθελοντές – γονείς θεατρικά έργα, που τα παρουσίασαν με πολύ επιτυχία και πανέμορφα σκηνικά και κουστούμια. Για τους ενήλικες γίνονται συνεστιάσεις και ετήσιοι χοροί άλλοτε στο Νημποριό και άλλοτε στην Αθήνα.
Πηγή: wikipedia